Eu tamén soño coa primeira cereixa do verán.

Soño con ceos azuis enchidos de calor e con árbores verdes acuguladas de verdes follas.

Soño con me deitar á sombra fresca dun carballo, mirando as raiolas de sol que se filtran entre as follas; fíos de luz que queren alcanzar o chan, tropezan unha e outra vez na súa caída. Algunhas chegan ao final, alí onde eu estou, deitada e sumida na frescura.

Soño co sosego preciso para gozar de todas as sensacións, co pensamento adormentado, ese espazo onde non caben as dúbidas nin as incertezas.

© Mabel Pérez Simal